سخنی با غاصب عنوان ولایت

اعوذ بالله من الشیطان ارجیم

بسم الله الرحمن الرحیم

ما کان علی النبی من حرج فیما فرض الله له ، سنة الله فی الذین خلوا من قبل وکان امر الله قدرا مقدورا . الذین یبلغون رسالات الله ویخشونه ولا یخشون احدا الا الله وکفی بالله حسیبا

یایها الرسول بلّغ ما انزل الیک من ربّک و ان لم تفعل فما بلّغت رسالته و الله یعصمک من الناس ان الله لا یهدی القوم الکفرین

گذشته از لفاظی ها و لفظ بازی ها و زرق و برق بازار علم نمایی و افاضه ی فضل اهل علم،از میان معانی مختلفی که از لغت " ولایت " برای ما گفته اند ، دو معنی استوارتر و به جا نشین تر است: یکی " ولایت " را به حب و دوستی معنا کردن و دوم " ولایت " را به معنای سرپرستی شناختن.دو معنا که در طول تاریخ دینی/سیاسی این لغت، هر کدام ترجیح دهندگانی دارند و این دو گانگی هنوز هم ادامه دارد.

حقیقت اینست که در مفهوم اجتماعی ، " ولایت " در عمل هویت ظریفی ست که از تلفیق همزمان هر دو معنای مطروحه شکل می گیرد و قوام می یابد: یعنی پیش از آنکه بخواهیم با نظریه پردازی و تئوری بافی های تبار پژوهانه پیشینه ای برای مصداق های مورد نظرمان جهت نشستن بر مسند رفیع ولایت دست و پا کنیم ، این خود معنای ولایت است که شایسته ترین را بر می گزیند و حب او در دل خلق جاری می شود و مردم کم کم ولی خود را می شناسند و سرپرستی او را با علاقه و احترام بر خود روا می دارند.

اولیاء حقیقی خداوند سبحان همیشه دانسته اند که خداوند هیچ کس را به زور قیم کسی قرار نداده است،چنان که به رسول بزرگوار خود نیز می فرماید: " تو نمی توانی هر کس را بخواهی هدایت کنی ، بلکه این خداوند است که هدایت می کند ".

حتا در اوج تجلی کوچک رابطه ی ولایت که رابطه ی پدری و فرزندی ست هم ،  پدر مسئولیتی جز تربیت درست فرزند ندارد و اگر روزی فرزندی به هر دلیل نسبت به پدر حالت حب را از دست داده و بی تفاوت شود و یا دچار بغض گردد، از پدر کاری ساخته نیست جز صبر. صبری که ممکن است روزی به نتیجه ی دلخواه برسد و ممکن است تا لحظه ی مرگ ادامه یابد.

اولیاء خداوند سبحان می دانند که اگر خداوند اراده می فرمود تا با زور و جبر مردم را به راه سعادت ببرد این کار بر او آسان بود. اما سنت الهی " آزمون " بندگان است و لازمه ی آزمون ، داشتن اختیار و هر گونه دخالتی در امر اختیار افراد بشر از سوی هر کسی حتا پیامبران و اوصیاء حقیقی آنان نیز مذموم و مخالف قانون الهی ست. چه رسد به انسانهایی که اگر خود به نواقص خویش واقف نیستند لا اقل می بینند که بسیاری آنان را ناقص و گناهکار می دانند.

آن کسانی که اولیاء و اوصیاء حقیقی رسول مکرم الهی هستند خود پیوسته به دنبال حکومت بر قلوب مردم بوده اند ، به نحوی که حکومت ظاهری تابعی از تبعات آن حکومت باطنی باشد. یعنی حکومت بر قلوب ، اصل و بن مایه ی حکومت ظاهر است و حکومتی که از " ولایت " مرادی جز حکومت ظاهر ندارد همان سلطنت طاغوت است که در لفافه ی نام "ولایت " تنها رنگ آئینی به خود می گیرد.

اگر افتخار تشیع در طول تاریخ تا امروز این بوده است که حکومت را بعد از پیامبر متعلق به امام معصوم و صاحب ولایت آسمانی می داند و آنانی را که معتقد به شورا و تصمیم بزرگان و ریش سفیدان به نیابت از مردم بوده و برای پیامبر جانشین مشخص کرده اند ، انسانهایی غاصب و مرتد می داند، اکنون چه پیش آمده است که خود را محق می داند تا برای امام حی حاضر، نایب و جانشین می سازد و این جانشینی خود از همان روشی ست که دیگران به دلیل استفاده از آن روش از دایره ی مسلمانی خارج شده اند؟

تا دیروز شیعیان راستین با معضل غصب خلافت پیامبر مواجه بوده اند و امروز مشکل غصب ولایت نیز به آن اضافه شده است.


11 دی ماه 1389

خمینی چه می گفت و چه می خواست؟

۱. بشر در اظهار نظر خودش آزاد است. اولین چیزی که برای انسان هست آزادی بیان است.

۲. مطبوعات در نشر همه‌ء حقایق و واقعیات آزادند

۳. در جمهوری اسلامی کمونیست‌ها نیز در بیان عقاید خود آزادند.

۴. یکی از بنیان‌های اسلام آزادی است... بنیاد دیگر اسلام اصل استقلال ملی است.

۵. برنامهء ما تحصیل استقلال و آزادی است.

۶. حکومت اسلامی یک حکومت مبتنی بر عدل و دموکراسی است.

۷. دولت اسلامی یک دولت دمکراتیک به معنای واقعی است. و اما من هیچ فعالیت در داخل دولت ندارم و به همین نحو که الآن هستم، وقتی دولت اسلامی تشکیل شود، نقش هدایت را دارم.

۸. اسلام یک دین مترقی و دموکراسی به معنای واقعی است.

۹. ولایت با جمهور مردم است... نظام حکومتی ایران جمهوری اسلامی است که حافظ استقلال و دموکراسی است.

۱۰. اما شکل حکومت ما جمهوری است، جمهوری به معنای اینکه متکی به آرای اکثریت است.

۱۱. حکومت جمهوری است مثل سایر جمهوری‌ها و احکام اسلام هم احکام مترقی و مبتنی بر دموکراسی و پیشرفته و باهمه مظاهر تمدن موافق.

۱۲. شکل حکومت جمهوری است. جمهوری به همان معنا که در همه جا جمهوری است. جمهوری اسلامی، جمهوری است مثل همه جمهوری‌ها.

۱۳. در این جمهوری یک مجلس ملی مرکب از منتخبین واقعی مردم امور مملکت را اداره خواهند کرد.

۱۴. عزل مقامات جمهوری اسلامی به دست مردم است. برخلاف نظام سلطنتی مقامات مادام‌العمر نیست، طول مسئولیت هر یک از مقامات محدود و موقت است. یعنی مقامات ادواری است، هر چند سال عوض می‌شود. اگر هم هر مقامی یکی از شرایطش را از دست داد، ساقط می‌شود.

۱۵. رژیم ایران به یک نظام دمکراسی‌ای تبدیل خواهد شد که موجب ثبات منطقه می‌گردد.

۱۶. اختیارات شاه را نخواهم داشت.

۱۷. من هیچ سمت دولتی را نخواهم پذیرفت.

۱۸. من در آینده [پس از پیروزی انقلاب] همین نقشی که الان دارم خواهم داشت. نقش هدایت و راهنمایی، و در صورتی که مصلحتی در کار باشد اعلام می کنم... لکن من در خود دولت نقشی ندارم.

۱۹. ما به خواست خدای تعالی در اولین زمان ممکن و لازم برنامه‌های خود را اعلام خواهیم نمود، ولی این بدان معنی نیست که من زمام امور کشور را به دست بگیرم و هر روز نظیر دوران دیکتاتوری شاه، اصلی بسازم و علی‌رغم خواست ملت به آنها تحمیل کنم. به عهدهء دولت و نمایندگان ملت است که در این امور تصمیم بگیرند، ولی من همیشه به وظیفه ارشاد و هدایتم عمل می‌کنم.

۲۰. علما خود حکومت نخواهند کرد. آنان ناظر و هادی مجریان امور می‌باشند.این حکومت در همه‌ء مراتب خود متکی به آرای مردم و تحتِ نظارت و ارزیابی و انتقاد عمومی خواهد بود.

۲۱. من نمی‌خواهم ریاست دولت را داشته باشم. طرز حکومت، حکومت جمهوری است و تکیه بر آرای ملت.

۲۲. مردم هستند که باید افراد کاردان و قابل اعتماد خود را انتخاب کنند و لیکن من شخصاً نمی‌توانم در این تشکیلات مسئولیت خاصی را بپذیرم و در عین حال همیشه در کنار مردم ناظر بر اوضاع هستم و وظیفه ارشادی خود را انجام می دهم.

۲۳. من چنین چیزی نگفته‌ام که روحانیون متکفل حکومت خواهند شد. روحانیون شغلشان چیز دیگری است.

۲۴. من و سایر روحانیون در حکومت پستی را اشغال نمی‌کنیم، وظیفهء روحانیون ارشاد دولت‌ها است. من در حکومت آینده نقش هدایت را دارم.

۲۵. حکومت اسلامی ما اساس کار خود را بر بحث و مبارزه با هر نوع سانسور می‌گذارد.

۲۶. قانون این است، عقل این است، حقوق بشر این است که سرنوشت هر آدمی باید به دست خودش باشد.

۲۷. باید اختیارات دست مردم باشد، این یک مسئله عقلی است. هر عاقلی این مطلب را قبول دارد که مقدرات هرکسی باید دست خودش باشد.

۲۸. حکومت اسلامی بر حقوق بشر و ملاحظه‌ی آن است. هیچ سازمانی و حکومتی به ‌اندازه‌ء اسلام ملاحظه‌ء حقوق بشر را نکرده است. آزادی و دموکراسی به‌ تمام معنا در حکومت اسلامی است، شخص اول حکومت اسلامی با آخرین فرد مساوی است در امور .

۲۹. اسلام، هم حقوق بشر را محترم مى‏شمارد و هم عمل مى‏کند. حقى را از هیچ کس نمى‏گیرد. حق آزادى را از هیچ کس نمى‏گیرد. اجازه نمى‏دهد که کسانى بر او سلطه پیدا کنند که حق آزادى را به اسم آزادى از آنها سلب کند.

۳۰. باید اختیارات دست مردم باشد.هر آدم عاقلی این‌ را قبول دارد که مقدرات هر کس باید در دست خودش باشد.

۳۱. ما که می‌‌گوییم حکومت اسلامی می‌خواهیم جلوی این هرزه‌ها گرفته شود، نه اینکه برگردیم به ۱۴۰۰ سال پیش. ما می‌خواهیم به عدالت ۱۴۰۰ سال پیش برگردیم. همه‌ی مظاهر تمدن را هم با آغوش باز قبول داریم.

۳۲. ما وقتی از اسلام صحبت می‌کنیم به معنی پشت کردن به ترقی و پیشرفت نیست. ما قبل از هر چیز فکر می‌کنیم که فشار و اختناق وسیله‌ی پیشرفت نیست.

۳۳. دولت استبدادی را نمی‌توان حکومت اسلامی خواند... رژیم اسلامی با استبداد جمع نمی‌شود.

۳۴. در حکومت اسلامی اگر کسی از شخص اول مملکت شکایتی داشته باشد، پیش قاضی می‌رود و قاضی او را احضار می‌کند و او هم حاضر می شود.

۳۵. ما حکومتی را می‌خواهیم که برای اینکه یک دسته می گویند مرگ بر فلان کس، آنها را نکشد.

۳۶. حکومتی که ما می‌خواهیم مصداقش یکی حکومت پیغمبر است که حاکم بود، یکی علی و یکی هم عمر...

۳۷. حکومت اسلامی، حکومت ملى است. حکومت مستند به قانون الهى و به آراء ملت است. این طور نیست که با قلدرى آمده باشد که بخواهد حفظ کند خودش را. با آراء ملت مى آید و ملت او را حفظ مى کند و هر روز هم که بر خلاف آراء ملت عمل بکند قهراً ساقط است.

۳۸. تمام اقلیت‌های مذهبی در حکومت اسلامی می‌توانند به کلیه فرائض مذهبی خود آزادانه عمل نمایند و حکومت اسلامی موظف است از حقوق آنها به بهترین وجه دفاع کند.

۳۹. اقلیت‌های مذهبی به بهترین وجه از تمام حقوق خود برخوردار خواهند بود.

۴۰. تمام اقلیت‌های مذهبی در ایران برای اجرای آداب دینی و اجتماعی خود آزادند.

۴۱. از یهودیانی که به اسرائیل رفته اند دعوت می‌کنیم به وطن خود بازگردند. با آنها کمال خوشرفتاری خواهد شد.

۴۲. اسلام جواب همهء عقاید را بعهده دارد و دولت اسلامی تمام منطق ها را با منطق جواب خواهد داد.

۴۳. در حکومت اسلامی همهء افراد دارای آزادی در بیان هرگونه عقیده‌ای هستند.

۴۴. جامعهء آیندهء ما جامعهء آزادی خواهد بود. همهء نهادهای فشار و اختناق و همچنین استثمار از میان خواهد رفت.

۴۵. ما یک حاکمی می خواهیم که توی مسجد وقتی آمد نشست بیایند دورش بنشینند و با او صحبت کنند و اشکال‌هایشان را بگویند. نه اینکه از سایه او هم بترسند.

۴۶. این که می گویند اگر اسلام پیدا شد زنان باید توی خانه بنشینند و قفلی بر آن زده و دیگر بیرون نیایند تبلیغات است. زن و مرد همه آزادند که به دانشگاه بروند. رای بدهند. رای بگیرند. ما با ملعبه بودن زن و به قول شاه "زن خوب است زیبا باشد" مخالفیم.

۴۷. اسلام با آزادی زن نه تنها موافق است بلکه خود پایه گذار آزادی زن در تمام ابعاد وجودی زن است.

۴۸. زنان در انتخاب، فعالیت و سرنوشت و همچنین پوشش خود با رعایت موازین اسلامی آزادند.

۴۹. زن‌ها در حکومتِ اسلامی آزادند. حقوق آنان مثل حقوق مردها است. اسلام زن را از اسارت مردها بیرون آورد و آنها را هم ردیف مردها قرار داده است. تبلیغاتی که علیه ما می‌شود برای انحراف مردم است.

۵۰. اسلام همه‌ء حقوق و امور بشر را تضمین کرده است.

10 دی ماه 1389

  

متن شکایتنامه از رئیس قضا به امام رضا

" لطفا برای دریافت نسخه ی پی دی اف این شکایتنامه کلیک کنید "






اللهّمَ صَلّ عَلی عَلی بنْ موسَی الرّضا المرتَضی

الامامِ التّقی النّقی

و حُجَّّتکَ عَلی مَنْ فَوقَ الارْضَ و مَن تَحتَ الثری

الصّدّیق الشَّهید صَلَوةَ کثیرَةً تامَةً زاکیَةً مُتَواصِلةً مُتَواتِرَةً مُتَرادِفَه

کافْضَلِ ما صَلّیَتَ عَلی اَحَدٍ مِنْ اوْلیائِکَ .

یا علی موسی الرضا السلطان سلام

حضرت شمس الشموسستان سلام

السلام ای آفتاب هشتمین

چارده را نور ناب هشتمین

هشتمین شرط ولایت السلام

مشهدت طور شهادت السلام

حضرت سلطان سلام آورده ام

تا پرش سازید جام آورده ام

حضرت سلطان دلم را خون گرفت

خرمنم را حاصلم را خون گرفت

آسمان من غبار آلود شد

کار عالم باز آن که بود شد

آب دریای دو چشمم خون شده

حد درد از صبر من افزون شده

خسته ام از ظلم این شیادها

بسته ام در دام این صیادها

ضامن آهوی دلهای پریش

ای نصیحت گوی دلهای پریش

یا مرا پندی ده تا راحت شوم

یا مخواه اینگونه نا راحت شوم

آخر اینجا حضرت سلطان توئی

سایه ی الله بر ایران توئی

بر در سلطان پناه آورده ام

بر درت شکوه ز شاه آورده ام

پادشاها مردمی در دهر نیست

یک نفر عادل در ایرانشهر نیست

شکوه بردم پیش از این از قهر خود

بر در قاضی القضات شهر خود

اول فجرش سپردم نامه ای

دور از نا محرمان غمنامه ای

نامه ای گویا و خوانا و متین

نامه ای غمنامه ای خود اینچنین :

این نامه در تاریخ دوازدهم بهمن ۸۸ ارسال شد:

---

اعوذ بالله من الشیطان الرجیم

بسم الله الرحمن الرحیم

والشعراء یتبعهم الغاون ،

الم تر انهم فی کل واد یهیمون و انهم یقولون ما لا یفعلون ؟

الا الذین ءامنوا و عملوا الصالحات و ذکروا الله کثیرا

و انتصروا من بعد ما ظلموا

وسیعلم الذین ظلموا ای منقلب ینقلبون

الملک یبقی مع الکفر ولا یبقی مع الظلم

قاضی القضات اسلامی سلام

جان پاک از لوث بد نامی سلام

هین که الاسلام دیگر والسلام

هان که الاسلام دیگر والسلام.

درد دارم تا که بر دادم رسد؟

تا چه کس اینک به فریادم رسد؟

داد خواهم داد خواهم می شوی ؟

خود رئیس دادگاهم می شوی ؟

بر می افرازی ترازوی علی ؟

می شوی نیروی بازوی علی ؟

یا تو هم دین صرف دنیا می کنی ؟

نور می بینی و حاشا می کنی ؟

یا تو هم رهپوی راه مصلحت

حق می اندازی به چاه مصلحت؟

قاضی عادل به عرضم گوش کن

گر خطا گفتم مرا خاموش کن

لیک گر حق یافتی حرف مرا

وا منه بر مصلحت طرف مرا

ای خدا رحمت کند آبای تو

" میرزا هاشم" جنان ماوای تو

تا برآید سربلند از ابتلا

در حق فرزند صادق کن دعا

تا که ایمان دستگیر او شود

نفس بازیگر اسیر او شود

بشنود با گوش عدل این ناله را

سر کند این ظلم چندین ساله را :

در ده ما بود چندین خانوار

هر یکیشان دامدار و مالدار

رسم ده این بود در فصل چرا

جمع می کردند مردم گله را

گله ی ده گرد هم یکجا شده

طی آئین نامه ای امضا شده

می شود تحویل یک چوپان پاک

تا نگیرد گله را گرگ هلاک

مال مردم مال چوپان می شود

زین سبب چوپان فراوان می شود

نامزد های شبانی می رسند

در حیاط کد خدا صف می کشند

کد خدا احوالشان بر می رسد

تا به چوپانان بهتر می رسد

می کند در حالشان نظاره ای

تا بیابد زان میان اینکاره ای

تا خدا ناکرده آن که دزد بود

در لباس اهل ، چوپان می نمود

تا خدا ناکرده آنکه با دروغ

خلق را غارت نماید شیر و دوغ

صاحبان گله ی مردم نشند

بره های خلق یک یک گم نشند

کد خدا چشمان تیز خلق بود

کد خدا اهل تمیز خلق بود

مطمئن بودند اهل روستا

ضامن مال است شخص کد خدا ...

الغرض یکسال در فصل چرا

کد خدا پرسید حال خلق را

گفت پس فردا که روز جمعه است

روستا دارد در این مسجد نشست

تا شود بر طبق آئین کتاب

پاک چوپانی به گله انتخاب

عقلا و شرعا که باید جمع شید

گله را بر نام یک چوپان زنید

میرزای کد خدا آمار دار

گفت از این نامزد ها بی شمار

هر یکی از شهری از آبادی ئی

ادعای هر کدام استادی ئی

آمدند و ثبت چون شد نامشان

جستجو کردیم در اسلامشان

گر چه کاندیدا فراوان یافتیم

چار تاشان را مسلمان یافتیم

جمله شان تفتیش ماهیت شدند

چار تا اهل صلاحیت شدند

طبق تحقیقی که کرده کدخدا

رونمایی می کنیم این چار را

چار کاندیدای چوپانی مال

کم کمک پیدا شدند از توی هال

مردم ده با خیالی مطمئن

با شعور و حس و حالی مطمئن

منتظر تا چار چوپان رو به رو

باز گوید کار خود را مو به مو

تا که مردم از چهار انسان پاک

بر گزیند بر رمه چوپان پاک

اولین چوپان چو لب را باز کرد

نا سزا بر دیگران آغاز کرد

گفت این سه دزد مال مردمند

لیک در چوخای چوپانان گمند

یادتان باشد درآن فصل چرا

این یکیشان برد آنسان گله را

یادتان باشد دو فصلی پیش از این

آن یکیشان خورد خیلی بیش از این

خود نه تنها این سه چوپان نیستند

بلکه اصلا خود مسلمان نیستند

این سه تن بازیگر یک دسته اند

سالها راه شبانان بسته اند

این سه تن اعضایی از یک کله اند

در لباس دوست دزد گله اند

هر سه تا شان یک طرف من یک طرف

این سه تا خود یک هدف من یک هدف

من نه تنها هیچ اهلم دزد نیست

بلکه در قاموسم اصلا مزد نیست

چاره جوی گوسفندان گشته ام

فی سبیل الله چوپان گشته ام.

آن سه تن گفتند این مردی دو روست

بی سواد و جنّی و بی آبروست

کار او مکر و فریب است و دروغ

با دروغش شهر را کرده شلوغ

احمقی آتش زن مال شماست

پاک ضایع ساز اموال شماست

هست این سالوس چوپان دروغ

گر چه خود را می نماید پر فروغ

الغرض این گفت و آن گفت آنقدر

تا که وضع روستا شد پر خطر

مردم ده نصف با این نصف آن

بر کشیدند از غلاف لب زبان

فحش و بد گویی دروغ و افترا

نا سزا و نا سزا و نا سزا

این وسط خاموش شخص کد خدا

این وسط خاموش شخص کد خدا

گاه گاهی لب ز لب چون می گشود

ظلم را بر ظلم افزون می نمود

شرعا و عقلا به ده واجب نمود

تا شبان پیدا کند از بین دود !!!

در میان جو نیرنگ و فریب

ده به دنبال شبانان نجیب !!!

کد خدا گویا نظارت کرده بود

دزد مال خلق غارت کرده بود !

کد خدا ده را تماشا کرده بود

دزد را جای شبان جا کرده بود !

چار چوپان صلاح الدین ما

هر یکی یا " دزد " یا "اهل ریا" !!

کد خدا دعویّ بینش می کند

چار رسوا را گزینش می کند !؟

از پس کلی نظارتهای سخت

باز مظنونی نشیند روی تخت ؟!!

واقعا در کشور پاک شما

پاکتر زین چار ، مردی نیست ؟! ها ؟

این چه دنیاییست حق خون می خورد

گله از چوپان شبیخون می خورد

کد خدا خود ضامن مال همه ست

گرگ را ول کرده دنبال رمه ست

آن" ریا کاران " و "دزدان" در امان

کشته می گردند بی خود مردمان

ضامن خون جوانان خود وی است

عامل بلوای ایران خود وی است

آنچه می بینیم از تدبیر اوست

آتش این ظلم دامنگیر اوست

هین کجای عقل گفت و شرع گفت

رای دادن را به مشتی حرف مفت ؟

هان نگفت آن کد خدای دشت و رود

حرف این چوپان نمایان راست بود ؟!!

راست گفتند این چهاران یا دروغ

آنچه گفتند از " مفاسد" تا " دروغ" ؟

این همه ظلم و فساد و جور ودرد

این ریا بازار سبز و سرخ و زرد

این ریاکاری دو رنگی نا کسی

این تمام سالها دلواپسی

حاصل فرمانروایی وی است

بیست سال کد خدایی وی است

وضع ما یا حاصل تدبیر اوست

یا قصور و سستی و تقصیر اوست

یا خدا ناکرده از تزویر اوست

زین سه حالت نیست بیرون کار او

بهترین کارست خود اقرار او .

تازه دانستیم بعد از بیست سال

مار خوابیده ست روی بیت مال !

تازه او فهمیده بعد از بیست سال

مار خوابیده ست روی بیت مال ! !؟

آی قاضی داد ما بستان از او

زودتر فریا د ما بستان از او

قاضیا بیزارم از این کد خدا

من شکایت دارم از این کد خدا

قصد من عیش و فساد و یاوه نیست

دستگیر این مصیبت دیده کیست ؟

دستگیر این مصیبت دیده کیست ؟

دستگیر این مصیبت دیده کیست ؟

دشمنم من رهبر نا کام را

من طلبکارم از او اسلام را

بود آن ایجاب آب و تاب دار

بر چه عقل و بر چه شرعی استوار ؟

قاضی القضات جان کاری بکن

عدل را با حکم خود یاری بکن

سر مپیچ از حق به نام مصلحت

عدل خود باشد تمام مصلحت

نور عقل و حلم می آید زتو

بوی عدل و علم می آید زتو

پشت بر علم عیان خود مکن

نا امیدم از گمان خود مکن

من گمان دارم به تو انصاف را

عدل این آئینه ی شفاف را

حکم حق جامع الاطراف را

حکم ماجوری که در روز جزا

چشم بگشایی به چشم مرتضا

از تو زهرای نبی راضی شود

کاروان زینبی راضی شود

از تو راضی باشد آقایم حسین

گل زنی بر دامن پیر خمین

جان روح الله در جسمش روان

نام روح الله بر اسمش نشان

پیری از خورشید هم تابنده تر

صورتش آتش زن روی قمر

بت شکن مردی ز نسل حیدری

هستی اش آئینه ی پیغمبری

داستانش داستان انبیا

آرزویش آرزوی اولیا

در شب انسان نگاهش برق زد

آتشی در جان زار شرق زد

در شب دلمرده ی سرد زمین

باز هم تابید خورشید یقین

تکیه بر توحید آن خورشید کن

افتتاح تونل توحید کن

یاد کن گر بیمناکی از ولی

قصه مرد یهودی با علی

نزد حق مولا و بنده شرط نیست

هیچ کس بیرون ز بند شرط نیست

شرط مولایی عدالت پیشه گیست

نیست مولا آنکه عدلش پیشه نیست

ظلم خود رسوا تر از این ناله هست

کز رجل مقصود او رجاله است؟

قاضی عادل وکیل من خداست

حجتم قرآن دلیل من خداست

با وکیلم هر کسی در اوفتاد

عاقلان دانند کو ور اوفتاد

تا بگیری داد من زین پادشاه

حرفهای اصلی ام در دادگاه .

دوازدهم بهمن ماه یکهزار و سیصد و هشتاد و هشت

فرزند نسل سوخته

تذکار :

گر نیابم پاسخی تا پنج روز

می گشایم نامه ی خود را به خلق

تا بیابم همرهان همدلی

می دهم غمنامه ی خود را به خلق .

---

پنج روزی رفت و شخصی زنگ زد

جای پاسخ دادنم هی انگ زد

این سبب شد تا که یکبار دگر

نامه ای کردم به قاضی رهسپر:

این نامه در ۲۷ بهمن ۸۸ ارسال شد:

---

اعوذ بالله من الشیطان الرجیم

بسم الله الرحمن الرحیم

اقترب للناس حسابهم و هم فی غفلة معرضون،

ما یاتیهم من ذکر من ربهم محدث الا استمعوه

و هم یلعبون

الا کلکم راع و کلکم مسئول عن رعیته

قاضی القضات اسلامی سلام

جان پاک از لوث بد نامی سلام

اول فجرت نوشتم نامه ای

دور از نا محرمان غمنامه ای

آن شکایت نامه را با خون دل

کردمش مهر و نهادم در سجل

مقصدم از نامه ام بازی نبود

قصد من توهین و جوسازی نبود

قصد من اصلاح این جو سازی است

بستن این باب تهمت بازی است

حق من برخورد دور از عدل نیست

با من این بازی دور از عدل چیست ؟

من نوشتم می گشایم درد و سوز

گر نیابم پاسخی تا پنج روز

یکنفر در روز پنجم زنگ زد

جای پاسخ احتراما انگ زد

گوئیا با من سر تفریح داشت

واضحم را خواهش توضیح داشت

گفت توهین کرده ای با نظم خود

بر سران کشور با نظم خود

گوئیا در کار من تردید کرد

با زبان خوش مرا تهدید کرد

بنده را از عاقبت هشدار داد

توی لفافه به من اخطار داد

گفت گویا توی ایران نیستی

کاین چنین روی سران می ایستی ...

قاضی عادل دلم رنجور شد

چشم امیدم به عدلت کور شد

گفتم این بازی سزای من نبود

انگ و جوسازی سزای من نبود

گفتم این قاضی چرا اینجور کرد ؟!

پاسخش بد تر مرا رنجور کرد

لیک گفتم شاید این کار سخیف

سر زده سر خود از افراد ضعیف

گفتم این کار خود قاضی نبود

قاضی عادل به این راضی نبود

خود سری کردست شخصی کم خرد

که نداند عدل و نیک ازظلم و بد

جای آنکه دعویم را بنگرد

لفظهایم را به قاضی می برد!

الغرض این شد که یک بار دگر

نامه ای کردم به سویت رهسپر

نامه ای اینبار اما رو نما

چون که نا محرم ندیدم بین ما

قاضیا با مرگ عادت کرده ام

سالها غسل شهادت کرده ام

پاسخ فریاد من تهدید نیست

در مسلمانی من تردید نیست

خیر خواه امت اسلامی ام

دشمن بد کاری و نا کامی ام

سالها در کنج غم خون خورده ام

غم به درگاه الهی برده ام

این شکایتنامه ام با اذن اوست

گردش این خامه ام با اذن اوست

او به من تعلیم معنا می کند

اوست کین غمنامه انشا می کند

قصد من عیش و فساد و یاوه نیست

دستگیر این مصیبت دیده کیست ؟

قاضی عادل وکیل من خداست

حجتم قرآن دلیل من خداست

با وکیلم هر کسی در اوفتاد

عاقلان دانند کو ور اوفتاد

آزمونی سخت در پیش شماست

اینچنین رفتار با حق اشتباست

چاره ی این نامه تنها حکم تست

پاسخم با زور نه ، با حکم تست

گر چه مایل نیستم تکرار را

می کنم تکرار آن تذکار را

گر نگیرم پاسخی از دادگاه

می گشایم نامه خود را به خلق

تا مگر همدرد خود پیدا کنم

می دهم غمنامه خود را به خلق .

فرزند نسل سوخته ؛ سید سعید شجاعی

بیست و هفتم بهمن ماه یکهزار و سیصد و هشتاد و هشت خورشیدی

اول ربیع الاول یکهزار و چهارصد و سی و یک قمری

---

بعد از این غمنامه ام دعوت شدم

ظاهرا سر تا به پا عزت شدم

شد مدیری از مدیران قضا

رابط قاضی شهر و مبتلا

تا که رفتم دور شد از پشت میز

روبرو با من شد آن شخص عزیز

با ادب با کمترین رفتار کرد

لیک حرف پیش را تکرار کرد

چون برادرها به من هشدار داد

با محبت بنده را اخطار داد...

الغرض زان روز هم ماهی گذشت

شکوه ام را پاسخی پیدا نگشت

بار دیگر سر زدم آن مرد را

رابط قاضی و اهل درد را

تا بپرسم چیست پاسخ درد را

حضرت سلطان زبانم لال شد

پاسخی گفت او دلم بد حال شد

شرم دارم حضرتا از گفتنش

شرمم آید از شما از گفتنش

پاسخش این بود : پیگیری نکن

خویش را درگیر در گیری نکن

ناله ات را پاسخی در کار نیست

حرف خود را گفتی ، این اصرار چیست؟!

یا علی موسی الرضا قلبم گرفت

از رئیس این قضا قلبم گرفت

خسته ام دیگر از این شیادها

تحت نام عدل این بیدادها

در دهی که کدخدایش ظالم است

قاضیش هم دست بوس حاکم است

گر ملک ساز ستم را کرده کوک

خود نه الناس علی دین ملوک ؟

ای دعای تو ضعیفان را معین

کن دعا تا بازگردد رسم دین

یا دعا کن تا بمیرد این فقیر

یا که زین نا محرمان حقم بگیر

ای ولی آسمان مضطر شدم

از بد دوران مقیم در شدم

شکوه آوردم کنون در بارگات

شکوه ای از رهبر و قاضی القضات

تو مخواه اینگونه تکتازی کنند

با نشان و نام دین بازی کنند

ذکرشان پیوسته حیدر حیدر است

غافلند از اینکه ظالم کافر است

کفر اگر گوینده ی نام علیست

یا علی گفتنش دشنام علیست

ظلم اگر بر سینه و سر می زند

تیر بر قلب پیمبر می زند

بر علی از پشت خنجر می زند

ای امام انس و جان دادم ستان

زین بساط ظلم فریادم ستان

گر امامی بشنو این غمناله را

ختم کن این ظلم چندین ساله را.

---

چشم به راه تفقد سلطان رئوف

سید سعید

11 ذی قعده  1431


27 مهر ماه 1389